Kategori arşivi: Haberler

 HAYATA DAİR

PAZAR RESİTALİ 10

G  Ü  V  E  N

Abidin Tatlı
Researcher Writer
Degustation, Instructor And Degustator

Aynı Kişiye;
Bir Kere İnanmak GÜVEN,
İki Kere İnanmak RİSK,
Üç Kere İnanmak AHMAKLIKTIR…

Güven ruh gibidir, çıktığı yere bir daha asla geri dönmez!..

Bir Kere İnanmak GÜVEN’dir
Güvenmek sevmenin de ötesinde bir duygudur. Birini gönülden sevecekseniz ilk önce güvenmelisiniz. Güven duymadığınız birine aşık olmak o kişiye karşı sevginizin sağlam olamayacağını gösterir. Zamanla hayatta en büyük beklentiniz başınızı omzuna yaslayacağınız, güven duyacağınız biri olacaktır. Çoğu insanın aradığı en temel duygu sevmekten çok güven duymaktır.
Güven duymak sevdiğinize sımsıkı sarılarak, gözünüz kapalı ona sonsuza denk inanmaktır. Onun size vereceği bu güven duygusu, sevginizin ölümsüzlüğünün en büyük sağlayıcısı olacaktır.
Emanete riayet rızık getirir. Hıyanet ise fakirlik getirir. Hadis-i Şerif
Panzehire güvenilerek, zehir içilmez. Hz. Ebubekir (r.a.)
Ağaca dayanma çürür insana güvenme ölür. Türk Atasözü
Güvensiz kalplerimizi, karaktersiz insanlara borçluyuz.
İnsanın kendine güveni, büyük işlere girişmenin ilk şartıdır. Samuel Johnson
Güvensizlik başlayınca dostluk kaybolur. Epicure
Tilki kümesi iyi tanıyor diye bekçi yɑpılır mı? H. Truman
Kendine güvenen herkes, dünyayı idare edebilir. Voltaire
İnsanın yapabileceği en büyük fenalık, kendisine olan güvenini kaybetmesidir. Richɑrd Benedici
Kendine güven kazanmanın biricik yolu, başarısızlığa yer vermeyecek derecede bir şeye iyi hazırlanmaktır. Lockwood Thorpe
Her zaman güvensizlik göstermek, her zaman güvenmek kadar büyük bir yanlışlıktır. Goethe
Sana güvenmekte zorluk çekmemin tek sebebi, yalan söylemenin benim için ne kadar kolay hale geldiğini bilmem. Charles Bukowski
“Hiç kimseye güvenmiyorum” diye bir şey yoktur, “Zamanında o’na güvendiğim için, artık kimseye güvenmiyorum” diye bir şey vardır. Bir insana zorla sevdiremezsin kendini. Bana güven diyemezsin. O bunu hissetmiyorsa, tek bir söz söyleyebilirsin:
– Sen bilirsin.
Politikacılar dünyanın her yerinde aynıdır, nehir olmayan bir yere köprü yapacaklarına söz verirler.
insan ne olursa olsun güven duyma ihtiyacında olduğundan son derece normal durumdur. güvensizlik insanı güvenipte kazık yemekten daha kötü bir ruh haline sokar. Paranaoyaklık yaşar insan. Kazık yemek ” eh ne yapayayım yine aynı şey oldu; ben buyum” demek herkese şüpheyle bakmaktan çok daha sağlıklı daha az yaralayıcıdır.
Hayatta kimseye güvenmeyeceksin demek saçmalıktır inan. Ama kime ‘iki defa güveneceğini’ hesaplamalı insan.
Hayatta iki şeye güveniyorum. Biri aynaya baktığımda gördüğüme, diğeri yukarı baktığımda göremediğime.
Güvenmeden önce aklınıza Victor Hugo’nun “hayatta kimseye güvenmeyeceksin’’ demek saçmalıktır inan. Ama kime iki defa güveneceğini hesaplamalı insan.” sözü gelemelidir. ikinci defa güvenipte dibi boylarsanız ayağa tekrar kalkamayabilirsiniz.
Pahalı parfümleri bir kenara bırakın, insan dediğin güven kokmalı.
Güven ailede, sevgide, işde, sosyal hayatta farklı bakış açılarına  sahiptir.

İki Kere İnanmak RİSK’dir.
İkinci defa güvenmek diye bir şey olmaz insan doğasına aykırıdır. bir kere güvenilir ikinciye sadece şans verilir bu da bile bile ladestir. Üçüncü sefer için ön aşamadır.
Geriye dönüp ilişkilerde bir hasta vakıası gibi anamnez olmadan birincisi bile hata iken ikincisi mallıktır. Koşulsuz güvenmek başlı başına saçmalıktır. Hiç kimse koşulsuz güvenmeyi gerektirecek kadar mükemmel yaratılmamıştır. ikinci defa babayı almakla sonuçlanır. ikinci defa kandırılmaktır. aynı kişi için yapılan ikinci salaklıktır. ihanetten zevk almaktır.
Aslında herkesin ikinci bir şansı hakettiği varsayımından yola çıkarsak sakıncası olmayan bir harekettir, bir umuttur, ikinci defa hayal kırrıklığına uğramaktır.
Biraz daha düşündüğün de güvenemezsin asla, içinden atamazsın değişen nedir ki? kendini kandırmaya çalışırsın, “yersen yada yedirirsen” gerçek bu.
Eğer seviyorsanız, bile bile yapacağınız iştir. Evet, eminim. Çünkü kendi kendine “sen aptal mısın? 2. defa güvenmek ne oluyor? yine üzülen sen olacaksın.” Falan da dersin ama dinletemezsin sonuçta kendine. “umut, fakirin ekmeğidir” hesabından yola çıkarak bir kez daha güvenirsin. Peki sonunda üzülürmüsün?
-Kesinlikle evet, ilkinden daha beter bir şekilde. Aşıksan güvenmek istersin 2 olur 3 olur 4……. ama her defasıda en az 2 kat fazla hata sonralarıda sonsuz kere hata anlamına gelir.
Birinci yanılgının yetmemesi üzerine yapılan eylemdir. yaşadıkların az gelmiştir, güvenmişsindir. arkaya bakmadan uzaklaşmak lazım iken hayatında çok önemi olmayan insanlar için söz konusu olması zor olan şey.
Ama sevdin mi limitsizdir. çok çok trip yaparsın ama yine içten içe güvenirsin. Muhtemelen birincisinden daha pahalıya mal olur. Elbette kusursuz olmak zor ama einstein şöyle der; “aynı hatayı iki defa tekrarlamayan insan mükemmel insandır.” Mükemmel insan varmı peki.
– Ben görmedim.
– Ya sen…
Duygularla hareket etmenin zararlı olduğunu anlamayarak bir daha mantığı reddetmektir. kısacası aptallıktır. Kişilere göre değişirse de söz konusu evlat ise bu döngü ölene kadar gider. Sevgili ise aşk ağır basar. Arkadaşsa genellikle arkadaşlık süresine ve paylaşıma bağlı olarak bazen ikinci muhtemel bazen de imkansızdır.
insan ancak çok sevdiği bir kişiye ikinci defa güvenme hakkı verir. ancak ilkinde olduğu gibi ikincisi de can acıtıcıdır. yaşadım ve biliyorum kimse bunun aksini iddia etmesin. Aksini yaşatan insan ancak mutasyona ugramış olmalı ki bir daha aynısını yapmasın. Ee sonuçta bir insan 7’sin de ne ise 70’de de odur. Yaptığı şeyi mutlaka tekrar yapıcaktır.
Güvenmek istersin ancak bir insanın kaç kere aynı hatayı yapacağını gösterir. Bakarsın ki güven bir gider pir gider.
Usta sanatçının ‘’aldanma çocuksu masum yüzüne’’ şarkısını bir kaç kere dinledikten sonra karar verilmelidir. Eşşek olan bir daha aldatır ve eşşekoğlu eşşek bir daha bir daha, kanında bir bozzukluk var ise hayat tarzı olmuştur.
Bazen en büyük hata olurken bazense mecburen ve bazı mecburiyetler olması gerekendir. Fakat üçüncüsü biraz ”kör”lüktendir. üçüncü bir hataya fırst vermekten başka bir şey değildir.
Aslında bazen çok doğru kararlarda vermiş olabılıyorsun yani şans meselesi.
Herkese güven, ama kime ikinci kez güveneceğine dikkat et. ikinci defa güvenmek, ikinci defa hayal kırıklığıdır ve tavizdir. taviz’in neyi getirdiğini de biliriz demi ikinci defa güvenmek ondan önce kendini aldatmaktır.
ikinci defa kaybetmektir genellikle. Gerekirse neden olmasındır. Bu arada, kaybedenler kulübüne hoşgeldiniz..
Oldukça zordur hatta en zor şeydir belki güvendim dersin ama içindeki güvensizlik insanı yer bitirir. Çünkü ikinci kez sonunu bildiğin filmi baştan izlemektir. İkinci defa hata yapmaktır. Hiç birşeyin eskisi gibi olmayacağını ikinci defa görmektir. İnsanın kendine yalan söylediğinin kanıtıdır, sonu vahimdir.
İnsan bir defa yanılabilir, yanlış yapabilir ancak ikinci defa asla, yapmamalıdır.
Bir taraftan da hiç bir zaman kayıtsız şartsız tam teslimiyet gerçekleşmediği için, yani tam olarak güvenemediğiniz için bir hata değil, karşı tarafa verilen ikinci bir şanstır. Olması gerekendir aslında herkesin ikinci bir şansı vardır. Maalesef bazen de umutsuzca da olsa aşırı sevgiden kaynaklanabilecek bir olaydır. Yani iki kez ölmeye benzer. Diğerinden bir farkı yoktur, sonuç hep aynıdır, yanılırsın.

Üç Kere İnanmak AHMAKLIK’tır…
Aslında belki de kesin konuşmamak lazım çünkü hayat o kadar enteresandır ki hiç ummadığınız anda ummadığınız şekilde gelişir olaylar.
Kimi zaman ilk seferkinin tam tersi sonuçlar almaya yol açmaktadır. Değer mi, değmez mi, orası şansı verecek/vermeyecek kişiye bağlıdır.
Ahmak olmayan var mı?
Özetle olay şansta değil şansı verdiğiniz kişidedir.
Güvenmek;
– Zor olan,
– Zaman alan,
– Karşı tarafı zorlayan,
– Paranoyaklaştıran,
– Can sıkan güvenmektir..

Kısaca çoğu zaman AHMAKLIK tır.

Makaleyi indirmek için lütfen tıklayınız

Pazar Resitali 10 Güven PDF

Gelmeyeni Beklemek

Sonsuz Bir H İ Ç

Yalnızlığı o kadar çok sevmişiz ki sevilmeyi beklerken sürekli kaybetmişiz.
Sahi beklediğimiz, umut ettiğimiz şeyler bir gün gerçekleşecek mi?
Gerçekleşmeyecekse bile bu çektiğimiz sıkıntılar, dertler boşuna mı?
Ne olacak bu içimizdeki yarım kalmışlıklar?
Mutluluk bize uğramıyor, mutsuzluğa nedense yemin etmiş gibiyiz.
Olmaması sorun değil. Olacakmış gibi olup olmuyor ya, o kötü işte. Ne eskisi gibi olabiliyoruz ne de başladığımız yere dönebiliyoruz. Nasıl yapalım?
Başarısızlık olarak anlamayın bunları. Halledemediğimiz, düzeltemediğimiz olaylar olumsuz olaylar değil. Hepsi birer tecrübe. Bunları biz istediğimiz için tecrübe. Her şey yaşanarak öğrenir ama bazı şeyleri biz kendimiz istedik.
Dünyalı tarafından eklenmiştir.
En nefret ettiğim şeylerden biri, ‘Ben buyum.’ denmesidir. Sen buysan git hadi şu taraftan. 
İnsan sevmek aşırı yorucu.
Ben sadece gökyüzünü seviyorum.
Olur dediğim olmuyor. Olmaz dediğim zaten olmuyor. Böyle olacaksa hiç olmasın diyorum, sonra hiç olmuyor.
Söyleyecek çok şey var ama anlayacak kimse kalmadı.
Yalnızlıktan yakınmayın, oysa yapacak çok şey var:
Bir sürü kitap okuyabilirsin.
Çıkıp dolaşabilirsin tek başına,
Tüm ara sokakları keşfedebilirsin.
Bir sürü şarkı dinleyebilirsin.
Sırt çantan ve kulakların sana yeter.
İstediğin gibi hareket edebilirsin.
Bağımlı yaşamak zorunda olduğun insanlar yoktur.
Çay hep seninledir. 
Üşüdüğünde battaniyeye sarılabilirsin.
Bir sürü şey izleyecek vaktin var.
Tüm gün uyuyabilirsiniz bile.
Sürekli bakmak zorunda olduğunuz bir telefon yok.
Çekmek zorunda olduğunuz tripler hiç yok.
Güne güzel bir şarkıyla başlayabilirsiniz.
Sizi kimse üzemez.
Ve olgunlaşırsınız…

Mevzu beklemek…
Kimleri beklediniz?
Sevdiğiniz, ümit ettiğinizi, bilmediğinizi?
Bunu yaparken içiniz acıdı mı, yandı mı, adeta ikiye katlanır gibi oldu mu? Yoksa siz beklemeyi sevenlerden misiniz?
Kimi insan zevk alır beklemekten…
Beklerken, daha güzel günler yaşayacağına inancı tam olduğu için, o ümit yaşatır onu. Kimi de derin dehlizlere, karanlık yollara sapar o yolculukta… Sonra da yazmak ister yaşadıklarını, hissettiklerini…
Bir iç döküşün,
Ümidin,
Ümitsizliğin
Aforizmalar tadında
Özellikle gelmeyeni beklemeyi bilenler için çok tanıdık, bilmeyenler için bu bekleyişin nasıl olduğuna dair ipucu…
Kendi yalnızlığına gömülen ve o teklikte kimi beklediğini bilmeyenlere…
“Yalnızlığı o kadar çok sevmişiz ki sevilmeyi beklerken sürekli kaybetmişiz.’’
Tam şimdi kocaman bir HİÇ başlıyor
Hiç,
Bir konuşulamayandır, bir dile getirilemeyendir.
Aristo’da birey tarif edilemeyendir (ineffabile), Stirner’de Biricik ve Kendi-Olan dile getirilemeyendir vb. Dile getirilemeyen üzerine ne denebilir? Dile getirilemeyen, dile getirilemeyendir.
Bu kadar mı? Bitti mi?
Mesele bununla bitti mi? 
Hiç üzerine neden susmalı?
Çünkü: Hiç üzerine konuşulduğunda, çelişkisiz konuşulamaz.
Neden?
Çünkü: ‘Hiç’in ne olduğu mantık üzerinden dile getirilemiyor; sadece: Hiç, hiçtir; Hiç, değildir.
Bitti mi?
Mesele bununla bitti mi?
Parmenides, Gorgias, Platon, Heidegger, Sartre, Stirner, Mainlaender vb. uzun bir liste hazırlanabilir ‘Hiç’ üzerine konuşurken. İşte: Varlık üzerine konuşulduğunda ‘Hiç’ üzerine konuşmamak kaçınılmazdır.
Ne olduğu dile getirilemeyen ‘Hiç’ üzerine konuşmamak, Varlık üzerine konuşmamak demektir.
Varlık, varlığını Hiç’e borçludur. Öyleyse: Hiç’tir.
Ockham’ın Usturası’ından Carnap’ın Heidegger’e karşı yürüttüğü mantık tartışmasına kadar metafizik olgulara yer vermeden dili bilimsel kullanarak felsefesel ve yaşamsal sorunları çözmede önemli katkılar elde edilebilmektedir. Fakat vazgeçemeyeceğimiz bir duyu var: Camus ile söylemek gerekirse: Ormanın tüm özelliklerini bilimsel olarak kendimize açıklasak da ormanın duyularımıza hitap ettiği derin korkuyu ve düşünce ötesi oluşu hepimiz bilir ve severiz.
Şimdi soralım: ‘Hiç’ nedir?
Wittgenstein’ın yürüttüğü mantık kendi içinde tutarlı yani doğrudur: Önsüzünde vurguladığı gibi, dünya sorunları dil sorunu İSE, bu sorunları çözebildiğini iddia edebilir. Ancak ne var ki daha sonra Wittgenstein’ın de bunu kabul ettiği gibi, dünya sorunları ve felsefe sorunları yalnızca dil sorunu değildir. 
Wittgenstein’ın, Tractatus’ta “Tüm felsefe dil eleştirisidir.” tümcesi ile kendini Mauthner’in “Tüm felsefe dil eleştirisidir.” tümcesinden özenle uzak tutması, Mauthner’in, dilin felsefe sorunlarını çözemediği iddiasını doğrular. ‘Hiç’ nedir?
“Ben kendimin dünyasıyım.” ve yalnızca benim anladığım “DİLİN sınırı BENİM dünyamın sınırıdır.” Başka tümceyle: ‘Benim dünyam dünyanın sınırıdır.’ gibi tümceler solipsistçe ve hatta otistiktir.
İtirazım yok buna.
Ancak benim dünyam senin dünyandan değişiktir ve sen kendi dünyanı kendi realitenle ve ben de kendi dünyamı kendi realitemle birleştirirsem, ortak bir dilimizin olacağından şüphe ederim.
Bu da sorun değil.
Fakat bunu genelin dünyası olarak göremem, benim ‘Ben’im benim dünyamın senin dünyandan farklı olduğunu ve tek dünya olmadığını ya da bazen senin var olmadığını bile söyler. Benim dünyama senin girişin olanaksızdır, sana solipsizmimin kapısını aralamadığım sürece.  
Araladığım anda bile beni kısmen tadarsın ve üstelik sadece kendince, sence…
Ve ayrıca ben susarsam, gizemli olanın bana görünmesini deneylerim, burada kendi yöntemlerimi geliştirir ve yaşarım.
‘Hiç’ nedir?
‘Hiç’tir.
Hiç Olmak
Tasavvuf felsefesinde hiç olmak, o mertebeye erişmek, hiç olduğumuzun farkında olmak, çok önemli. Bir an   hiç olduğumuzun farkında olsak da çoğu zaman neler sanıyoruz, neler.
Hiç’lik Felsefesi
Hz. Mevlâna derki;
Bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken, sen ‘Hiç’ ol…
Menzilin yokluk olsun.
İnsanın çömlekten farkı olmamalı, nasıl ki çömleği ayakta tutan dışındaki biçim değil, içindeki boşluk ise, insanı ayakta tutanda benlik zannı değil ‘Hiç’lik bilincidir…
Esas kirlilik, dışta değil içte, kisvede değil kalpte olur. Onun dışındaki her leke ne kadar kötü görünürse görünsün, yıkandı mı temizlenir, suyla arınır. Yıkamakla çıkmayan tek pislik kalplerde yağ bağlamış haset ve art niyettir.
Bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken sen ‘HİÇ’ ol.
Menzilin yokluk olsun.
İnsanın çömlekten farkı olmamalı.
Nasıl çömleği tutan dışındaki biçim değil, içindeki boşluk ise, insanı ayakta tutan da benlik zannı değil, ‘Hiç’lik bilincidir.
Yaradan’ı hangi kelimelerle tanımladığımız, kendimizi nasıl gördüğümüze ayna tutar. Şayet Tanrı dendi mi öncelikle korkulacak, utanılacak bir varlık geliyorsa aklına, demek ki sende korku ve utanç içindesin çoğunlukla. Yok eğer Tanrı dendi mi evvele aşk, merhamet ve şefkat anlıyorsan, sende de bu vasıflardan bolca mevcut demektir. 
Aklın kimyası ile aşkın kimyası başkadır. Akıl temkinlidir. Korka korka atar adımlarını. “Aman sakın kendini!” diye tembihler.
Halbuki aşk öyle mi?
Onun tek dediği: “Bırak kendini, ko gitsin!”
Akıl kolay kolay yıkılmaz.
Aşk ise kendini yıpratır, harap düşer.
Halbuki hazineler ve defineler yıkıntılar arasında olur.
Ne varsa harap bir kalpte var!
Tebrizli Şems / Mevlâna…

Tasavvufun Günümüzde Uygulanması
Tasavvuf, insanın kendi içine yaptığı yolculuktur. İslam tasavvufunda bu yolculuğa sülûk denir ve tasavvufta varılması gereken nokta İslam’da “Kendini ‘hiç’likle bilen Rabbini varlıkla bilir.” noktasına ulaşmaktır.
‘Hiç’lik, kişinin her sahip olduğu özellikte (isim ve sıfat) dengelenmesi ve yaratıcının sonsuzluğunda kendi yerini idrak etmesidir. Bu hal, şahsiyetsiz, tembel bir kişilik yaratmaz. Bilâkis, yaratıcısından emin olan, maddi olayların yıkamadığı kuvvetli şahsiyetler oluşturur.
Böyle dengeli, kişilikli insanın beşer halinden var olabilmesi için mesela:
1. Ben bir bedene sahibim ve bedenimin sağlıklı, yorgun, enerji dolu ya da hasta hali beni etkilemez çünkü bedenim sadece, içinde Allah’ın manasını taşımak için vardır ve bu yüzden ben bedenime değer veriyorum ama tapmıyorum.
2. Ben duygulara sahibim ama bu duygular bende yaratıcının manasını idrak etmem için, üzerimde hak olan yaratıcıya ait isim ve sıfatları ortaya çıkarmak için vardırlar, yani aracıdırlar.
3. Ben bir akla sahibim ama aklımı kural koymak için değil, yenilikleri öğrenmek ve algılayabilmek için (tefekkür) kullanırım. Kıyasların, aklı işlettiğini bildiğim halde, zıddı olan bir şeyin aslında var olmadığını idrak ettiğimden, kıyasları birliğe ulaşmada aracı olarak kullanırım.
4. Ben bir egoya sahibim, ama ben sonsuza nispetle ‘hiç’im. Buna rağmen ‘hiç’likte tecelli edene göre her şeyim. Allah’ın beni saymış olması ve yaratmış olması ve benden tecelli etmesi bana güven sağlar. Buna rağmen mükemmel olma isteğimde hiçbir zaman başarılı olamayışım bana ‘hiç’liğimi öğretir.
5. Ben bir kalbe sahibim. Ancak bilirim ki kalbim bir et parçası olmayıp, Allah’ın ışığının vurduğu yerdir. Çünkü Kur’an’ da Allah, “Ben yerlerin ve göğün nuruyum, ışığıyım.” buyuruyor. İşte bu ışık sayesinde kalbim, aklımın algılayamadığı derinlikleri ve sonsuzluğu idrak eder. Ve kalbim, Allah’ın mekânı olur. Orada tecelli eder. Bu tecelli sayesinde ben her şeyin Bir’den ibaret olduğunu ve bütün sayıların birin tekrarı olduğunu idrak ederim,
6. Ben Allah’ın ‘Ruhumdan ruh üfledim.’ dediği sonsuz bir zenginliğe sahibim ve bunu idrak ettiğim zaman huzurlu olurum ve Allah’ın huzurunda olurum der.
O halde insan bütün bu özelliklerinden dolayı, kendinde var olana göre var, kendine göre yoktur.
Bu yüzden gururlu değil, vakarlı olur.
Gurur, “Ben, üstünüm.” demek, vakar ise “Var olmamın sebebi var.” demektir.
Bu anlayış insanı içindeki huzura, yani Allah’ın huzuruna götürür. Ve insan, bu anda pratik akla kavuşur.
Kendi manalarının kılavuzluğuyla, belli bir düzeye ulaşan kişi dünyadan etkilenmez. Övüldüğünde sevinmez, yerildiğinde incinmez. Aç gözlü değildir. Kaybetmekten korkmaz. Yalnız Allah’a güvenir. Bu hal tasavvufu birebir hayatında yaşayan Hz. Musa’da aşikâr olmuştur.

Hiç Olmak – Nasreddin Hoca

“Hiç Olmak” Nasrettin Hoca’ya sormuşlar:
“Kimsin?”
“Hiç” demiş Hoca,
“Hiç kimseyim.
” Dudak büküp önemsemediklerini görünce, sormuş Hoca:
“Sen kimsin?”
“Mutasarrıf” demiş adam kabara kabara.
“Sonra ne olacaksın?” diye sormuş Nasrettin Hoca.
“Herhalde vali olurum” diye cevaplamış adam.
“Daha sonra?” diye üstelemiş Hoca. Vezir” demiş adam.
“Daha, daha sonra ne olacaksın?”
“Bir ihtimal sadrazam olabilirim.”
“Peki, ondan sonra? Artık makam kalmadığı için adam
boynunu büküp son makamını söylemiş:
“Hiç.”
“Daha niye kabarıyorsun be adam.
Ben şimdiden senin yıllar sonra gelebileceğin makamdayım:
“Hiçlik makamında!
Bir ‘Hiç’ olduğumuzu anlamak umuduyla…

Kaynak
Berkutay Sosyal
www.cemalnur.org
www.tasavvuf.org
www.shamsitebrizi.com